płaszczyzną polaryzacji
Encyklopedia PWN
właściwość substancji optycznie aktywnej, polegająca na skręcaniu płaszczyzny polaryzacji światła podczas przechodzenia światła spolaryzowanego przez tę substancję;
element opt. służący do zmiany stanu polaryzacji światła;
elastooptyka
doświadczalna metoda analizy stanu naprężenia i odkształcenia w ciałach stałych —
[łac. elasticus ‘sprężysty’, gr. optikós ‘wzrokowy’ < optós ‘widzia(l)ny’],
optyka naprężeń, fotosprężystość,
magnetooptyczny zapis, rejestracja magnetooptyczna,
proces utrwalania informacji w postaci śladu magnetycznego (ścieżki) na nośniku (dysku magnetooptycznego);
optycznie aktywne substancje, substancje optycznie czynne,
substancje wykazujące aktywność optyczną, czyli skręcające płaszczyznę polaryzacji światła spolaryzowanego liniowo w prawo lub w lewo o pewien, charakterystyczny dla danej substancji kąt;
fiz. polaryzator do liniowej polaryzacji światła;
